10 grudnia zakończyła się akcja „Przemocy mówimy NIE” prowadzona na stronie Tramwaju Słupskiego. Przez 16 dni miałam zaszczyt robić zdjęcia mężczyznom, którzy nie tylko chętnie włączali się w akcję, ale stawali się jej ambasadorami. Tym zdjęciom zawsze towarzyszyły rozmowy o tym, jak ważne jest, by to właśnie mężczyźni zabierali w tej sprawie głos. To również w ich interesie jest, by opinia o sprawcach przemocy nie była stygmatyzująca. Coraz częściej mówią o tym głośno i coraz głośniej tej przemocy się przeciwstawiają.
Ta kampania jest początkiem dyskusji w lokalnej społeczności o tym, czym jest przemoc, jak nie stać się jej ofiarą, oraz o tym, jak reagować, gdy jesteś świadkiem przemocy. Pisząc te artykuły, rozmawiając z czytelnikami, uświadomiłam sobie, że tej dyskusji nie wolno zakończyć. Kobiety chcą wreszcie mówić o swoich problemach bez wstydu, bez narażania się na krytykę i bez osądzania. By jednak tak się stało, musimy stworzyć przyjazną i bezpieczną przestrzeń. By powstrzymać przemoc, należy zacząć od początku, czyli od edukacji chłopców, nastolatków i mężczyzn. Dlatego hasłem tej kampanii jest: „Nie mów mojej córce, jak ma się zachowywać i w co ubierać, ale naucz swojego syna, by nie krzywdził kobiet”.
Przemoc ma bardzo różne oblicza, ale zawsze pozostaje aktem, który należy potępiać
25 listopada Międzynarodowy Dzień Przeciw Przemocy Wobec Kobiet – ta data upamiętnia zamordowanie działaczek na rzecz praw człowieka, sióstr Mirabal, w Republice Dominikany w1960 r. Dzień 6 grudnia upamiętnia wydarzenia z1989 r., kiedy w budynku politechniki w Montrealu mężczyzna zastrzelił 14 kobiet i ranił 13 innych osób. Oświadczył, że zrobił to, bo jego zdaniem kobiety nie powinny kończyć studiów technicznych. 16 dni przeciw przemocy ze względu na płeć 10 grudnia kończy Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka – jest to podkreślenie, że przemoc wobec kobiet jest łamaniem podstawowych praw człowieka.
Każdego tygodnia z powodu przemocy domowej giną 3 Polki. Każdego roku ofiarą przemocy fizycznej czy seksualnej pada około miliona Polek. 95% sprawców tej przemocy to mężczyźni. Oprócz przemocy fizycznej kobiety dotyka także przemoc emocjonalna, psychiczna i ekonomiczna.
Złe traktowanie kobiet to nie tylko przemoc domowa. Składa się na nią także przemoc instytucjonalna, czyli mechanizmy prawne i społeczne, które dyskryminują kobiety – w teorii i praktyce. Z przemocą warto i trzeba walczyć. To nie syzyfowa praca, która nie przyniesie efektów. Cały proces uświadamiania, zmieniania prawa i ewolucji poglądów zaowocuje polepszeniem sytuacji kobiet. Co więcej, zmian nie trzeba zaczynać od górnolotnych rewolucji, wystarczy reagować.
Możesz zamknąć oczy i zasłonić uszy, udając, że jesteś niewidzialny, ale jeśli nawet ten problem nie dotyczy cię bezpośrednio, nie oznacza, że go nie ma. Słupsk nie jest wolny od tego problemu. Każdego dnia ofiarami przemocy padają nasze koleżanki, sąsiadki, matki, siostry i dziewczynki mijane na ulicy. Każda z nich nosi w sobie trudną historię, której się wstydzi, a która niszczy jej życie.
Przemoc wobec kobiet nie zostanie przezwyciężona bez aktywnego włączenia się mężczyzn w walkę z nią. Co mężczyźni mogą robić, aby zmniejszyć problem przemocy?
10 rzeczy, które mogą zrobić mężczyźni, by przeciwdziałać przemocy wobec kobiet (opracowany przez Jacksona Katza)
1. Traktuj przemoc ze względu na płeć jako kwestię dotykającą mężczyzn w różnym wieku i o różnym statusie socjo-ekonomicznym oraz zobacz ich nie tylko jako potencjalnych sprawców, ale również jako tych, którzy mogą takim zdarzeniom przeciwdziałać.
2. W sytuacji, gdy brat, przyjaciel, kolega z klasy czy z pracy stosuje przemoc wobec swojej partnerki – czy wobec jakiejkolwiek innej kobiety – nie odwracaj głowy. Jeśli nie czujesz się dobrze z taką sytuacją, spróbuj porozmawiać z nim. Nie pozostań obojętnym!
3. Miej odwagę do spoglądania w głąb siebie. Zwracaj uwagę na sytuacje, w których to, co robisz lub mówisz, rani kogoś innego. Próbuj zrozumieć, w jaki sposób twoje zachowania mogą nieść ze sobą treści seksistowskie czy przemocowe. I pracuj nad tym, by je zmieniać.
4. Jeśli podejrzewasz, że bliska ci kobieta była ofiarą przemocy, zapytaj, czy możesz jej pomóc.
5. Jeśli kiedykolwiek teraz lub w przeszłości wykazywałeś zachowania przemocowe wobec kobiet, poszukaj profesjonalnej pomocy.
6. Bądź sojusznikiem wszystkich kobiet, które swoimi działaniami przyczyniają się do zwalczania wszelkich form przemocy ze względu na płeć.
7. Rozpoznawaj i mów głośno o zachowaniach homofobicznych.
8. Uczęszczaj na zajęcia, oglądaj filmy, korzystaj z programów, czytaj artykuły dotyczące nierówności płciowej, różnorodnych sposobów traktowania tego, czym jest męskość i odkrywaj korzenie przemocy ze względu na płeć. Edukuj siebie i innych na temat sił społecznych, które oddziałują i podsycają konflikty pomiędzy mężczyznami a kobietami.
9. Występuj przeciwko traktowaniu kobiet jako obiekty seksualne, jak ma to miejsce w dużej liczbie czasopism, programów telewizyjnych czy w innych sytuacjach.
10. Jeśli masz taką możliwość, przekazuj młodym mężczyznom wiedzę na temat tego, jak „być męskim” w sposób, który nie będzie prowadził do zachowań przemocowych. Sam bądź takim przykładem.
Fundacja „Lokalsi”, „Kobiecy Słupsk” i Centrum Inicjatyw Obywatelskich prowadzą akcję społeczną „Powiedz przemocy NIE”. Do akcji przyłączyli się przede wszystkim mężczyźni. Nasi koledzy, sąsiedzi, samorządowcy i dziennikarze stają przed obiektywem aparatu w spódnicy, w ten sposób wyrażając sprzeciw wobec przemocy i napastowaniu kobiet. Jest to początek społecznej debaty na temat praw kobiet. Nasze społeczeństwo głosów kobiet nie chce słuchać, swoje głosy solidarnie dołączają więc mężczyźni.
Przemoc karmi się milczeniem – reaguj!
Podmioty i placówki udzielające pomocy ofiarom przestępstw:
1. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Słupsku, ul. Słoneczna 15D Sekretariat Miejskiego 59 Ośrodka Pomocy Rodzinie – tel. 59 81 42 801, 59 81 42 802. Kontakt telefoniczny od poniedziałku do piątku w godzinach 7.30-15.30.
2. Punkt Interwencji Kryzysowej i Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie PIKBAZA,
adres: ul. Jana Pawła II 1, lok. 604-607 (VI piętro).
Godziny pracy:
w dni powszednie 7.30-20.00, w soboty 8.00-13.00,
tel. 59 841 40 46, 690 489 646 – czynny poza godzinami pracy punktu,
e-mail: interwencja.kryzysowa@mopr.slupsk.pl
3. Oddział Stowarzyszenia INTERIOS w Słupsku – bezpłatna pomoc psychologiczna, prawna. Siedziba: Słupsk, ul. Jana Pawła II 1, lok. 714 (VII piętro), tel. 690 489 658, e-mail: slupsk@interios.org.pl
4. Zespół do spraw poradnictwa specjalistycznego działający w Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie – wsparcie psychologiczne; psycholodzy: Jakub Wasz, Klaudia Kołacz – tel. 59 814 28 18.
5. Psychologiczna Poradnia Rodzinna z Mieszkaniem Terapeutycznym – siedziba: Słupsk,
ul. Tuwima 34 (I piętro), tel. 697 706 791. Godziny pracy poradni: poniedziałek – 8.00–18.00,
wtorek, środa, czwartek – 8.00–16.00, piątek – 8.00–15.00.
6. Ośrodek Rozwoju Dziecka i Rodziny „Port” – wsparcie psychologiczne i terapeutyczne. Siedziba: Słupsk, ul. Wojska Polskiego 2/6, tel. 501 038 560.
7. Telefony zaufania:
Policyjny Telefon Zaufania „Crime-Stoppers”, tel. 59 848-01-11 (całodobowo).
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „NIEBIESKA LINIA”, tel. 22 668-70-00, godziny: 12.00-18.00.
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, numer tel. 116-111 (bezpłatny), godziny: poniedziałek-niedziela 12.00-02.00.
Kryzysowy Telefon Zaufania dla osób dorosłych, tel. 116-123 (bezpłatny).
Telefon zaufania dla osób starszych, samotnych, tel. 22 635-09-54.
8. Poradnia Psychologiczno-Psychoterapeutyczna dla Dzieci i Młodzieży mieszcząca się w Słupsku przy ul. Tuwima 34, tel. 59 307 07 37 (centrala), telefon do terapeuty środowiskowego: 574 700 599.
Więcej informacji na stronie:
http://www.psychiatria-slupsk.pl/pl/page/szpital/pppdm.html
Akcja objęta jest matronatem Słupskiej Rady Kobiet
Pomysłodawczynią akcji, autorką tekstów i zdjęć jest Ula Markowska.
Spódnicę zaprojektowała i uszyła Renata Weber
Pracownia Krawiecka RWeber
