Niewiele jest badań poświęconych przemocy seksualnej w szkole. Wynika to głównie z niechęci uczniów do opowiadania o tego typu doświadczeniach. Powodują one poczucie winy i wstydu. Istniejące badania przeprowadzane w naszym kraju pokazują jednak, że skala tego typu przemocy jest ogromna – ponad 40% nastoletnich uczniów twierdzi, że w szkole choć raz doświadczyło nieprzyjemności werbalnie lub fizycznie naruszających ich seksualność.
Młodzież jest szczególnie narażona na doświadczenie przemocy seksualnej z racji etapu, na którym się znajduje – rozwija swoją tożsamość, uczy się stawiać granice, nawiązuje relacje. Doświadczenie przez młodych ludzi przemocy seksualnej wpływa na ich dorosłe życie oraz utrudnia uczestnictwo w życiu społecznym i tworzenie intymnych związków. Warto zwracać uwagę na potrzebę dyskusji i edukacji w tym zakresie, jako że przemoc seksualna wśród młodzieży to zjawisko powszechne i przybierające coraz to nowe formy w związku z rozwojem nowych technologii, zatem wymagające poszukiwania nowych podejść i rozwiązań.
Tylko rzetelna edukacja w zakresie przeciwdziałania przemocy seksualnej wśród młodzieży przyczynia się do obalenia stereotypów płci, uczy szacunku do drugiego człowieka, wyznaczania własnych granic. Pomaga w budowaniu zdrowych relacji, chroni przed angażowaniem się w te przemocowe oraz mówi, jak nie wchodzić w rolę sprawcy/sprawczyni przemocy.
Nie milcz – reaguj !
Największym problemem jest nieodpowiednia reakcja ze strony innych dorosłych, np. nauczycieli, czy rodziny. Niestety nie wszyscy potrafią reagować, po pierwsze często nie dowierzają, że osoby młode są skłonne do zachowań agresywnych seksualnie, po drugie mogą nie dostrzegać niepokojących sygnałów lub błędnie je interpretować, np. kiedy dziewczyna zgłasza nauczycielce, że kolega cały czas ją zaczepia, popycha, ciągnie za włosy, a ta odpowiada: „Pewnie mu się podobasz”. W najgorszym razie mogą być świadomi problemu, ale boją się reagować (boją się sprawcy) lub nie chcą, bo nie wierzą, że ich interwencja coś zmieni.
Kolejny aspekt to brak świadomości ofiary. Po pierwsze nie wiedzą, że to co im się przytrafia, jest czymś złym, np. mowa o dzieciach, które od zawsze były ofiarami przemocy i są „przyzwyczajone” do takiego zachowania. Po drugie nawet jeżeli ofiara wie, że ma prawo powiedzieć „nie”, to nie bardzo wie, jak to zrobić lub nie wie, gdzie może szukać pomocy.
Bezkarność sprawcy jest czynnikiem utrwalającym jego zachowanie. Kiedy zauważa, że nie ma żadnych konsekwencji jego czynów, najprawdopodobniej powtórzy swoje zachowania.
Z raportu UNICEF
Na całym świecie około 15 milionów nastolatek pomiędzy 15 a 19 rokiem życia było zmuszonych do współżycia seksualnego lub doświadczyło innej formy wykorzystania seksualnego podczas swojego życia.
Tylko 1% nastolatek, które doświadczyły przemocy seksualnej, zwróciło się z prośbą o pomoc do profesjonalisty.
W 28 krajach 90% nastolatek, które doświadczyły przemocy seksualnej, przyznało, że sprawca był im znany. Dane z 6 krajów ujawniają, że najczęstszymi sprawcami wykorzystania seksualnego chłopców w wieku nastoletnim byli ich przyjaciele, znajomi z klasy i partnerzy.
