Wysokie krawężniki, schody niekiedy pozbawione poręczy, progi, wąskie chodniki, na których środku usytuowane są znaki informacyjne lub latarnie, brak tzw. „jeżyków”, czyli kostki integracyjnej zabezpieczającej przejścia dla pieszych, to tylko niektóre z barier architektonicznych utrudniających codzienne życie osobom z niepełnosprawnościami.
Od kilku lat dużo się mówi o przystosowaniu przestrzeni publicznej do potrzeb tych osób dla których niepełnosprawność jest codziennością. Wydawać by się mogło, że za słowami powinny iść czyny, jednak nie do końca tak się dzieje. W wielu miastach nadal można spotkać chodniki pełne dziur, niezabezpieczone kostką integracyjną przystanki autobusowe oraz przejścia dla pieszych.
Są miasta w których ze względu na stare budownictwo nie wszędzie da się wprowadzić takie udogodnienia jak windy, czy poszerzyć wejścia do np. sklepów czy urzędów, jednak
w nowo powstających inwestycjach istnieje obowiązek przystosowania danej inwestycji do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. O ile centra miast w większości mogą poszczycić się przestrzenią pozbawioną barier, to im dalej od centrum tym częściej brakuje np. zabezpieczonych przejść, a wysokie krawężniki nadal uniemożliwiają swobodne poruszanie się osobom z niepełnosprawnością ruchu.
Dużym udogodnieniem dla osób z dysfunkcją wzroku, lecz również dla osób starszych oraz matek z małymi dziećmi czy nawet zdrowych pasażerów są informacje głosowe
w autobusach, tramwajach oraz pociągach. To dzięki nim pasażerowie mają szansę na zlokalizowanie miejsca, do którego się zbliża pojazd, przez co mogą w porę przygotować się do bezpiecznego jego opuszczenia.
Słupsk jest miastem, w którym autobusowe komunikaty działają niezawodnie. Takich miast jak Słupsk jest znacznie więcej, a w niektórych posunięto się o krok dalej.
Osoby z niepełnosprawnością wzroku za pośrednictwem stowarzyszenia zrzeszającego niewidomych zostały wyposażone w klipsy z przyciskiem, który po naciśnięciu uruchamia informację głosową płynącą z tablicy wyświetlającej numer linii oraz czas przyjazdu danego autobusu.
Ciekawostką, a zarazem dużym udogodnieniem dla tych którzy bez problemu posługują się pismem punktowym mogą być wzorcowe podziemne przejścia dla pieszych zabezpieczone poręczami na których pismem Brajla opisane są nazwy ulic, na które dane przejście prowadzi. W wielu miastach są muzea, galerie sztuki, teatry, kina, lecz tylko niektóre z nich dbają o to, aby osoby z niepełnosprawnościami miały dostęp do szeroko pojętej kultury. Brak wind czy wszechobecne schody uniemożliwiające osobom z niepełnosprawnością ruchu wejście do budynków, ciasne korytarze utrudniają sprawne przemieszczanie się po nich, to tylko niektóre z wielu barier. Wszyscy zarówno zdrowi jak i osoby z niepełnosprawnościami mają prawo do bezpieczeństwa oraz pełnego korzystania z przestrzeni publicznej, placówek kulturalnych, sportowych, edukacyjnych itd. Nigdy nie wiadomo co komu jest pisane i nikt nie ma pewności, że w przyszłości nie będzie zmuszony do korzystania z udogodnień,
o które obecnie dopominają się niepełnosprawni.
